Nobel ödüllü yazar Jose Saramago, en bilinen yapıtında körlüğü bir metafor olarak kullansa da benzer bir felaketin meydana gelmesi durumunda kitapta anlatılanların hepsinin yaşanacağından eminim. Önemli bir eser olduğunu düşündüğüm için kitap incelemesi yapmak istedim.
Belirtileri ile normal körlükten ayrılan bu hastalıkta etraf karanlık değil bembeyaz görülmektedir. Yetkililerin çare bulmakta zorlandığı “beyaz felaket” olarak adlandırılan salgın kamuoyunda paniğe yol açar. Bu paniğin önüne geçmek adına salgına kapılanları kullanılmayan bir akıl hastanesinde karantinaya alınması karar verilir.
Hastalığın daha fazla yayılmasının önüne geçmek için dışarıyla temaslarına izin verilmeyen insanlar birçok insanlık dışı muameleye maruz kalır, hatta ölmesi gereken yaratıklar olarak görülmeye başlanır.
İçeride ise durum daha vahimdir. Görme yetilerini kaybeden insanlar zamanla en temel dürtüleriyle hareket etmeye başlar. Tıpkı doğa kanunları hakimken gücü eline alanların ilk devlet benzeri bir otoriteyi kurmasındaki gibi; körlükle beraber toplumsal yaşamın çökmesiyle gücü eline alan bir grup insan, otoriteye dönüşerek diğerlerini sömürmeye dayanan yeni bir düzen inşa eder.
Aslında yazar körlük metaforuyla gördüğü halde göremeyen körleri anlatmakta. Birçoğumuz körler arasında kör olmadan yaşamaya çalışıyoruz. İnsanlıktan her geçen gün uzaklaşan bir dünyada, içimizdeki iyiliği korumaya çalışıyoruz. Körler içinde gören olmak bir lütuf mu, yoksa insanlığın yok olduğuna şahit olduğumuz için bir ceza mı?
Emel
Körlük
İnsanlar günlük hayatlarına normal bir şekilde devam ederken bilimsel hiçbir açıklaması bulunamayan bir hastalık hızlıca yayılmaya başlar: Körlük!Belirtileri ile normal körlükten ayrılan bu hastalıkta etraf karanlık değil bembeyaz görülmektedir. Yetkililerin çare bulmakta zorlandığı “beyaz felaket” olarak adlandırılan salgın kamuoyunda paniğe yol açar. Bu paniğin önüne geçmek adına salgına kapılanları kullanılmayan bir akıl hastanesinde karantinaya alınması karar verilir.
Hastalığın daha fazla yayılmasının önüne geçmek için dışarıyla temaslarına izin verilmeyen insanlar birçok insanlık dışı muameleye maruz kalır, hatta ölmesi gereken yaratıklar olarak görülmeye başlanır.
 |
| Blindness (2008) |
İçeride ise durum daha vahimdir. Görme yetilerini kaybeden insanlar zamanla en temel dürtüleriyle hareket etmeye başlar. Tıpkı doğa kanunları hakimken gücü eline alanların ilk devlet benzeri bir otoriteyi kurmasındaki gibi; körlükle beraber toplumsal yaşamın çökmesiyle gücü eline alan bir grup insan, otoriteye dönüşerek diğerlerini sömürmeye dayanan yeni bir düzen inşa eder.
 |
| Blidness (2008) |
Sonuç Niyetine
Aslında gözlerimizin görme duyusundan başka işlevleri de vardır. Bizi hayvanlardan üstün kılan iki yetimiz mevcut: Aklımız ve gözlerimiz. Herkesin kör olduğu bir dünyada mevcut toplumsal kurumlar çöker, dünyaya anarşi hakim olur. Gözü görmeyen insanların artık kalplerindeki iyilik de sönmeye başlar.Aslında yazar körlük metaforuyla gördüğü halde göremeyen körleri anlatmakta. Birçoğumuz körler arasında kör olmadan yaşamaya çalışıyoruz. İnsanlıktan her geçen gün uzaklaşan bir dünyada, içimizdeki iyiliği korumaya çalışıyoruz. Körler içinde gören olmak bir lütuf mu, yoksa insanlığın yok olduğuna şahit olduğumuz için bir ceza mı?
Emel
Yorumlar
Yorum Gönder